- başmuharrir
- is., esk., T. baş + Ar. muḥarrir
Başyazar
Birden, koridordan geçen başmuharririn emirler veren sesi işitildi.
- H. R. Gürpınar
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
başmuharrir
Look at other dictionaries:
baş — 1. is., anat. 1) İnsan ve hayvanlarda beyin, göz, kulak, burun, ağız vb. organları kapsayan, vücudun üst veya önünde bulunan bölüm, kafa, ser Sağ elinin çevik bir hareketiyle başındaki tülbendi çekip aldı. N. Cumalı 2) Bir topluluğu yöneten kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük
başyazar — is. Bir gazete veya derginin başyazılarını yazan kimse, başmuharrir, sermuharrir Tanin gazetesine ve başyazarına pek şiddetli bir dille çatmaktan kendimi alamamıştım. Y. K. Karaosmanoğlu … Çağatay Osmanlı Sözlük
muharrir — is., esk., Ar. muḥarrir Yazar Bir meşhur muharrire birisi bir roman götürmüş. S. F. Abasıyanık Birleşik Sözler başmuharrir sermuharrir mazbata muharriri … Çağatay Osmanlı Sözlük
