- başkonakçı
- is., hay. b.
Asalağın en iyi geliştiği, dolayısıyla en çok yararlandığı ve yaşamaktan hoşlandığı konakçı
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
başkonakçı
Look at other dictionaries:
baş — 1. is., anat. 1) İnsan ve hayvanlarda beyin, göz, kulak, burun, ağız vb. organları kapsayan, vücudun üst veya önünde bulunan bölüm, kafa, ser Sağ elinin çevik bir hareketiyle başındaki tülbendi çekip aldı. N. Cumalı 2) Bir topluluğu yöneten kimse … Çağatay Osmanlı Sözlük
konakçı — is., esk. 1) Toplu olarak yapılan yolculukta konak yeri sağlamakla görevli kimse 2) tar. Sefere çıkan askerlerin önünden gidip konak yeri sağlamakla görevli subay 3) hay. b. Asalağın erginini veya gelişim evrelerinden herhangi birini taşıyan… … Çağatay Osmanlı Sözlük
