- ruhsuz
- sf.
Cansız, güçsüz, etkisiz, miskin
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
ruhsuz
Look at other dictionaries:
ruhsuz — sif. Süst, ölgün, ətalətli, həvəssiz, heç bir şeydən ruhlanmayan, təsirlənməyən. Ruhsuz adam. Ruhsuz z. danışmaq. – Nə gurultu, nə küy, nə səs vardır; Bir neçə ruhsuz qəfəs vardır. A. S.. Yaşamaz eşqsiz, ruhsuz sənətkar; Onun varlığı da quru… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ruhsuzlaşmak — nsz Ruhsuz duruma girmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
ruhsuzlaştırmak — i Ruhsuz duruma getirmek veya sokmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
ruhsuzluk — is., ğu Ruhsuz olma durumu … Çağatay Osmanlı Sözlük
bican — f. cansız, ruhsuz, ölü … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
biruh — f. və ə. ruhsuz, cansız, ölü … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
birəvan — f. cansız, ruhsuz … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
mürdədil — f. 1) qəlbi ölü; ruhsuz; 2) rəhmsiz, daşürəkli … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
balqabaq — is. 1. Uzunsov, ortası nazik şirin qabaq, boranı, kudu. Kənd arvadları qışın tədarükünü qurtarırdı, . . kimisi yaman günün köməyi olan kudu və balqabaqları gizlədirdi. M. İ.. // məc. Balqabağa oxşayan şey haqqında. Bu halda gördüm, mənə tərəf bir … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
biruh — sif. <fars. bi. . . və ər. ruh> Ruhsuz, cansız, ölü. Gül kimi cisimlər, hamı biruh. M. Ə. S.. Hamı müqəvva kimi biruhü can; Çanta dalında dolaşır dərbədər. C. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
