öz

1. is., fel.

1) Bir kimsenin benliği, kendi manevi varlığı, iç, nefis, derun, varoluş karşıtı

Özünü bir yerde bırakıp sadece kalıbını gezdirmişti.

- H. Taner

2) "Kendine, kendi kendini" anlamlarında birleşik kelimeler türeten bir söz

Öz eleştiri, öz geçmiş, öz yönetim.

3) Bir şeyin en kuvvetli veya kıvamlı bölümü, hülasa, zübde, ekstre

Karaciğer özü. Meyve özü. Mısır özü.

4) Çıbanların içinde ölmüş dokudan oluşan irinle birlikte çıkan parça

5) zm. Kendi, zat

Bir od düştü yanar tatlı özüme / Dünya zindan görünüyor gözüme.

- Karacaoğlan

6) mec. Bir şeyin temel ögesi, künh, zübde

Ortalıktaki krizi sebep gösteriyorlar ama asıl kriz şirketin kendi özünde.

- A. Gündüz

7) bit. b. Bitkilerin kök, gövde ve dallarının boydan boya ortasında bulunan, hafif, gevrek ve çoğu yumuşak bölüm

Birleşik Sözler

- öz bağışıklık

- öz belirtim

- özbeöz

- öz beslenme

- öz denetim

- öz devim

- öz devinim

- özdeyiş

- öz dışı

- öz dikeni

- öz direnç

- öz eleştiri

- özezer

- öz geçmiş

- öz güven

- öz ısı

- öz ışın

- öz indükleme

- öz itme

- öz kedi balığıgiller

- öz kesit

- öz odun

- öz öğrenim

- öz saygı

- özsever

- öz su

- öz tahta

- özveren

- özveri

- öz yapı

- öz yaşam

- öz yönetim

- kaçık öz

- bal özü

- budak özü

- diş özü

- mantar özü

- mısır özü

- odun özü

Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller

- özü sözü bir

2. is., hlk.

1) Dere, çay

2) Sulak, verimli yer

3. sf.

1) Kan bağı ile bağlı olan, üvey olmayan

Çocuğun bu yalanı bir anda onu bana bir öz evlat sevgisiyle bağladı.

- R. N. Güntekin

2) İçine, arılığını, saflığını bozacak hiçbir şey karışmamış olan, saf, arı

Birleşik Sözler

- öz kardeş