- mütemmim
- sf., esk., Ar. mutemmim
1) Tamamlayan, bütünleyen, bitiren
Hâlbuki birçok kadınlar malumatlarını zarafetlerinin bir mütemmimi addederler.
- P. Safa2) mat. Bütünler3) is., dbl. Tümleç
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
mütemmim
Look at other dictionaries:
mütemmim — (A.) [ ﻢﻤﺘﻡ ] 1. tamamlayıcı. 2. tümleç … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
MÜTEMMİM — Tamamlayan, bitiren … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
mütemmim cüz — tamamlayıcı parça; mahalli örf ve adete göre, bir nesnenin esaslı unsuru olan, o nesne yok edilmedikçe veya parçalanmadıkça yahut niteliği bozulmadıkça ondan ayrılması mümkün olmayan parçalar, o nesnenin tamamlayıcı parçasıdır … Hukuk Sözlüğü
tümleç — is., ci 1) Tümleyen şey, mütemmim 2) dbl. Genellikle fiilin anlamını çeşitli yönlerden tamamlayan, herhangi bir ad durumunda bulunan, edat alan ad veya tamlama, meful, mütemmim Birleşik Sözler çıkmalı tümleç dolaylı tümleç düz tümleç edatlı… … Çağatay Osmanlı Sözlük
bütünler — sf., mat. Bütün durumuna getiren veya bütün durumuna getirmek için eklenen, mütemmim Birleşik Sözler bütünler açı … Çağatay Osmanlı Sözlük
bütünleyen — sf. Bütün durumuna getiren, mütemmim … Çağatay Osmanlı Sözlük
tümler — sf. Tümleyen, mütemmim Birleşik Sözler tümler açı … Çağatay Osmanlı Sözlük
