- mütekebbir
- sf., esk., Ar. mutekebbir
Kibirli, kendini beğenmiş
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
mütekebbir
Look at other dictionaries:
mütekebbir — (A.) [ ﺮﺒﮑﺘﻡ ] kendini beğenmiş, şişinen, büyüklenen … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
MÜTEKEBBİR — Kibirli. Büyüklenen. Tekebbür eden. * Esmâ i İlâhiyeden olup, Allah ın büyüklük ve azametini ifade eder … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
CEFFAH — Mütekebbir kimse, gururlu kişi … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
DAMHAR — Mütekebbir, kibirli, terbiyesiz kimse … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
DEMMA' — Mütekebbir gönüllü, gururlu kimse … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
FEKİH — Mütekebbir, gururlu ve şerli kimse … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MUHTAL — Mütekebbir. Kibirli … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MÜTEKEBBİRÎN — (Mütekebbir. C.) Tekebbür edip kibirlenenler. Kendini beğenmişler … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
NEFFAC — Mütekebbir. Kendini beğenen. Mağrur. * Şişkin … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
ASUL — Gururlu, mütekebbir, zâlim kimse … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
