- müstecir
- is., esk., Ar. musteˀcir
Kira karşılığında bir yeri tutan kimse, kiracı
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
müstecir
Look at other dictionaries:
MÜSTECİR — (İcaret. den) Eman dileyen, himaye isteyen. Korunmasını dileyen … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
kiracı — is. Bir şeyi, bir yeri kira ile tutan kimse, müstecir Biz bu evde kiracıyız … Çağatay Osmanlı Sözlük
mustedžir — mustèdžir m DEFINICIJA reg. 1. pov. neslobodan seljak vezan za zemlju svoga gospodara feudalca; kmet 2. onaj koji uzima što u zakup; zakupac ETIMOLOGIJA tur. müstecir ← arap. musta̕ǧir … Hrvatski jezični portal
