- müstağni
- sf., esk., Ar. mustaġnī
1) Elinde olanla yetinen, doygun2) mec. Nazlı davranan
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
müstağni
Look at other dictionaries:
müstağnî — (A.) [ ﯽﻨﻐﺘﺴﻡ ] doygun, eyvallah etmeyen … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
MÜSTAGNİ — (Gani. den) Kimseden bir menfaat beklemeyen, bir şey istemeyen, istiğna eden, kimseye ihtiyacı olmayan. Gönlü tok, tok gözlü. Çekingen, nazlı. * Gerekli ve lüzumlu bulmayan … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
doygun — sf. Her türlü gereksinimini gidermiş, tatmin olmuş, müstağni … Çağatay Osmanlı Sözlük
gönlü tok — sf. Zorunlu ihtiyaçları karşılandığında bununla yetinen, fazla mal ve para istemeyen (kimse), müstağni … Çağatay Osmanlı Sözlük
DERVİŞÂNE — f. Dervişe yakışır halde, saflık ve kalenderlikle. Müstağni ve fakir bir surette … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
GUNYAN — Kimseye ihtiyacı olmayıp müstağni olmak … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MEŞDEN — (C: Meşâdin) Buzağısı büyük olup anasından müstağni olan dişi geyik … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MUGNÎ — Def edici, kovan. * Zengin eden, müstağni kılan. * Doyuran gönlünü tok eden … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
MÜSTAGNİYANE — f. Müstağni olanlara yakışır surette … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
ŞÜDUN — Kavi ve kuvvetli olmak. * Terbiyeden müstağni olmak … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
