- mutsuz
- sf.
Mutlu olmayan, bedbaht
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
mutsuz
Look at other dictionaries:
bahtı kara — sf. Mutsuz, talihsiz (kimse) Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller bahtı kara olmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
bahtsız — sf. Bahtı kötü olan, mutsuz, talihsiz Bu, korkunç bir çocukluğun, sefil, bahtsız bir çocukluğun devamıdır. S. F. Abasıyanık Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller bahtsızın bağına yağmur, ya taş yağar ya dolu … Çağatay Osmanlı Sözlük
bedbaht — sf., Far. bed + baḫt Mutsuz, bahtsız, talihsiz Kocasının akşamcılığından manen ve maddeten bedbahttı. Y. K. Beyatlı Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller bedbaht etmek bedbaht olmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
kara bahtlı — sf. Yaşayışı, hayatı sürekli kötü, mutsuz, bahtlı karşıtı Dünyanın en kara bahtlı insanı, ne demek olduğunu biz biliriz. F. R. Atay … Çağatay Osmanlı Sözlük
kutsuz — sf. 1) Uğursuz, kötü, menhus 2) Mutsuz, zavallı Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller kutsuz kuşun yuvası doğan yanında olur … Çağatay Osmanlı Sözlük
mutsuzlaşmak — nsz Mutsuz duruma gelmek … Çağatay Osmanlı Sözlük
mutsuzluk — is., ğu Mutsuz olma durumu, bedbahtlık … Çağatay Osmanlı Sözlük
zavallı — sf. 1) Acınacak kadar kötü durumda bulunan, mutsuz Zavallıyı saatlerce kendine getiremediler. H. Taner 2) mec. Gücü bir şeye yetmeyen, âciz Bunu idrak etmekten o kadar zavallı ve biçareydi ki. A. H. Tanpınar … Çağatay Osmanlı Sözlük
bahtı kara olmak — sürekli olarak talihi yaver gitmemek, mutsuz olmak … Çağatay Osmanlı Sözlük
ak gün ağartır, kara gün karartır — mutlu bir yaşayış kişiyi dinç kılar, mutsuz bir yaşam ise yıpratır anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
