- mizaçlı
- sf.
Mizacı herhangi bir özellikte olanı
Fransa'da bütün ömrünü bir vilayet köşesinde yol mühendisi olarak geçirmiş, sakin ve yumuşak mizaçlı bir adamcağız...
- Y. K. Karaosmanoğlu
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
mizaçlı
Look at other dictionaries:
asabiyülmizac — (A.) [ جاﺰﻤﻝا ﯽﺒﺼﻋ ] asabî mizaçlı … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
âteşmizâc — (F. A.) [ جاﺰﻡ ﺶﺕﺁ ] sert mizaçlı … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
tündmizâc — (F. A.) [ جاﺰﻡﺪﻨﺕ ] asabî mizaçlı … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
GİRAN-HUY — f. Fena mizaçlı. Kötü huylu … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
HAY'AME — Yaramaz huylu, kötü mizaçlı … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
HEFHAF — Yeynicek, hafif mizaçlı kimse … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
HOPPA — Herşeye girişen hafif mizaçlı çocuk tabiatında olan kimse. Yersiz davranışlarda bulunan, dilediğince davranan kişi. Delişmen, şımarık … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
KUDEK-MENİŞ — f. Çocuk tabiatlı. Çocuk mizaclı … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
NOBRAN — Sert mizaçlı, inatçı, nâzik olmayan … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
SEBÜKMİZAC — f. Hafif mizaçlı … Yeni Lügat Türkçe Sözlük
