- menfaattar
- is., esk., Ar. menfaˁat + Far. -dār
Çıkarcı
Biz birbirimizi çekemeyiz. Ve menfaattar olmadıkça da hiçbir şeyi methetmeyiz.
- H. R. Gürpınar
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
Biz birbirimizi çekemeyiz. Ve menfaattar olmadıkça da hiçbir şeyi methetmeyiz.
- H. R. GürpınarÇağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
çıkarcı — is. Yalnız kendi çıkarını düşünen, çıkarını kollayan kimse, çıkarsever, menfaatçi, menfaat düşkünü, menfaatperest, menfaatperver, menfaattar Büyüklere ve topluma en büyük fenalık çıkarcı oğlu çıkarcı pohpohçulardan gelir. H. Taner … Çağatay Osmanlı Sözlük