- kütikül
- is., bit. b., Fr. cuticule
1) Yaprakların her iki yüzünde bulunan ve suyu sızdırmadığı için bitkinin kurumasına engel olan ince zar2) hay. b. Kabukluların ve böceklerin örteneğinin koruyucu, kitinli katmanı
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
kütikül
Look at other dictionaries:
kenel — m I, D. u, blm «odmiana węgla kamiennego powstała z drobnych szczątków roślin lądowych (np. spor, pyłków, kutikul); węgiel kenelski» ‹ang.› … Słownik języka polskiego
