- havadar
- sf., Ar. hevā + Far. -dār
Havası bol, temiz olan (yer), yeleken, yeleç
Çağatay Osmanlı Sözlük. 2010.
havadar
Look at other dictionaries:
havadar — 1. is. <ər. həva və fars. . . . dar> Birinin tərəfini saxlayan, ona tərəf çıxan, onu müdafiə edən; tərəfgir, tərəfkeş, tərəfdar. <Göyüş dayı:> Gəl oğul, gəl Məmməd, havadarım, gəl! Namusum, qeyrətim, etibarım gəl! Z. Xəlil. Müşavirədə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
havadar — (F.) [ راداﻮه ] açık mekanlı … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
kömək — is. 1. Birinin qarşılaşdığı çətinlikləri, sıxıntıları yüngülləşdirmək üçün görülən iş, hərəkət; yardım. Lay lay əməyim bala; Duzum, çörəyim bala; Gözləyirəm böyü sən; Görüm köməyin bala. (Bayatı). Bir səs dedi: – Ey qafil; Hər meyvə olur hasil;… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ferah — 1. sf., Far. ferāḫ 1) Bol, geniş Ferah bir ev. 2) Havadar, aydınlık, iç açıcı (yer) Bu kahvenin ferah ve sevimli bir taraçası vardı. Y. K. Karaosmanoğlu Birleşik Sözler ferah ferah 2. is., Ar. feraḥ Kalp, gönül, iç vb.nin sıkıntısız, tasasız olma … Çağatay Osmanlı Sözlük
havalı — sf. 1) Herhangi bir nitelikte havası olan O murdar kokulu, ağır havalı yere... H. E. Adıvar 2) İyi, temiz hava alan, havadar 3) mec. Bir işi gereğince benimsemeyen, önemsemeyen 4) mec. Göz alıcı, çekici, albenisi olan Havalı kız. 5) mec. Kibirli … Çağatay Osmanlı Sözlük
nezaretli — sf. Görünüşlü, görüntüye sahip, manzaralı Yüksek, havadar, nezaretli bir ev. S. M. Alus … Çağatay Osmanlı Sözlük
yeleç — sf., ci, hlk. Havadar … Çağatay Osmanlı Sözlük
yeleken — sf., hlk. Havadar … Çağatay Osmanlı Sözlük
hevâdâr — I. (A. F.) [ راداﻮه ] istekli, taraftar. II. (F.) [ راداﻮه ] havalı, havadar … Osmanli Türkçesİ sözlüğü
həvadar — ə. və f. 1) tərəf saxlayan; tərəfdar, havadar; 2) aşiq, sevən ə. və f. yaxşı havası olan; havalı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
