eşek

is., -ği, hay. b.

1) Atgillerden, uzun kulaklı binek ve hizmet hayvanı, merkep, karakaçan (Equus asinus)

2) hlk. Odun kesme, duvar örme, sıva yapma vb. işlerde kullanılan üç veya dört ayaklı sehpa

Birleşik Sözler

- eşek arısı

- eşekbaşı

- eşek cenneti

- eşek davası

- eşek dikeni

- eşek hıyarı

- eşek inadı

- eşek kafalı

- eşekkulağı

- eşek marulu

- eşek maydanozu

- eşekoğlueşek

- eşek otu

- eşek sıpası

- eşeksırtı

- eşek şakası

- şeddeli eşek

- uzuneşek

- marsıvaneşeği

- marsıvan eşeği

- ocakeşeği

- yaban eşeği

- yereşeği

Atasözü, Deyim ve Birleşik Fiiller

- eşek at olmaz, ciğer et olmaz

- eşek bile bir düştüğü yere bir daha düşmez

- eşek çamura çökerse sahibinden gayretlisi olmaz

- eşek derisi gibi

- eşek eşeği ödünç kaşır

- eşek gibi

- eşek kadar

- <

- eşek kocamakla tavla başı olmaz

- eşek kulağı kesilmekle küheylan olmaz

- eşek kuyruğu gibi ne uzar ne kısalır

- eşek sudan gelinceye kadar dövmek

- eşeğe altın semer vursalar yine eşektir

- eşeğe cilve yap demişler, çifte atmış

- eşeğe gücü yetmeyip semerini dövmek

- eşeği dama çıkaran yine kendi indirir

- eşeği düğüne çağırmışlar, "ya su lazımdır ya odun" demiş

- eşeği sahibinin dediği yere bağla da varsın kurt yesin

- eşeği yoldan çıkaran sıpanın oynaması

- eşeğin kuyruğuna kalabalıkta kesme; kimi uzun der, kimi kısa

- eşeğin ölümü köpeğe ziyafettir

- eşeğini (veya atını) sağlam kazığa bağlamak

- eşekten düşmüş karpuza (veya düşmüşe) dönmek